wie is jy Eugene Marais

ek verwar jou soms met Charles Bosman
jy’s nie so na aan my soos bv. die Red Hot Chillie Peppers nie
Wielie Walie of Siembamba is ‘n sterker, meer dierekte
herinnering as jy, maar tog is jy daar…
soos ‘n diep skadu, nie so seer oor enigiets anders
behalwe dat jy ‘n druggie was
en ons sê ‘RESPECKT!’
nie ondanks enigiets anders behalwe dat jy
soos Kurt Cobain, jou kop weg geblaas het
met ‘n haelgeweer, ‘WICKED!’
al sing Koos daarvan, weet ons min
van woorde soos ‘Mabalêl’…bitter min
jy’t nie dalk iewers op ‘n tyd ‘n guitar opgetel
en vir ons ‘n rock song agtergelaat nie?
deesdae spuit ons miere dood met Doom
vir hul siel voel ons maar min
‘Skoppensboer’ was ‘n reeks in die 80’s op TV
met geen betrekking tot jou…
wanneer maak hul nou eendag ‘n fliek van jou
sodat ons jou beter kan verstaan
ek kan nie wag nie
ek wil so graag ‘n cool t-shirts met jou gesig op dra



- ©Sjaka S. Septembir, 2005
*

ses liedjies vir talja

geïnspereer deur yehuda amichai

1
die dag praat sonnig
en steeds slaap jy

ek plaas my voete aan my kant
van die bed in ‘n oerwoud van klere en boeke

jy wil hê ek moet met die nag
onderhandel om terug te keer

maar jy sal moet opstaan

upetra is reeds hier en haar skoon maak prosessie
gaan die oerwoud van slaap en wanorde tot niet maak

2
skoolkinders is rusteloos in jou lag
daar’s die mooi anargie van ryp appelkosies
in jou glimlag

jou liggaam is ‘n korf
vars gestroop van bye
jou heuning vloed my siel se tong

daar’s ‘n krans van madeliefies
in ons saam wees
waar ons tot die onmoontlike klim

3
altyd dans my
oë oor jou gesig en lyf

elke dag van ons lewe saam sprankel ons
kleur kruit prente van saam wees saam

in die hofsaak van die lewe
spreek ons wees elke individu vry

4
ons proe mekaar se seks sappe
ons monde sag soos lente vrugte

buddha ontwaak in die kruin van ons saam wees
en klap laggend sy vlerke

jy lig jou elmboë as jy dans
jou bo lyf form ‘n orion patroon



5
heerlik speel jou senustelsel play station
in die gespierde kurwes van jou seksie lyf

jou bruin oe sprankel in my kop
soos jy suig aan die tiet van tyd

jou duie is wolke wat rio karnaval
seks lus opwakker in my

in ou geskrifte slaan salomo op sy bok vel drom
en sing jou lof in hebrews

6
my een oog is die indiese oseaan
die ander atlanties

die twee ontmoet onstuimig op die suid
punt van ek wat jou sien

my bloed is ryk aan familie
wat vir jou kuier as ons hande vas hou

in die hart van ons orgasmes erf ons
die heel-al se skatte

©2007, Sjaka S. Septembir, ongepubliseerde gedig.

3rde gedig

Die gedig en die een in my vorige posting - “God loves his children” – is geskryf in die tyd toe ek en die pragtige Ietsie besig was om op te breek. Jy weet, daai tyd wanneer alles uit fok, maar jul’t steeds sex.
Sy’t meer ‘n gypsy in haar oë as enige ander meisie wat ek nog geken het...

Meeu

stil vrot asemlose keel
kantil jou gees tot niks
jou stoel was leeg
ons het die ster van fok gevoed
met donker sag soene
geweg-kruip in lepel-lê drome
want ons was stukkind, vol bloed
en ons wou nuwe warmte bou
ons wou net mekaar naak vas hou

ek het ons saam geweef in galoppinde perde hare
al was jy ‘n 1000km vêr
en ek, dood soos ‘n gebluste stompie

in vlerke gesit en vir jou kinder drome geteken
vir jou glimlagte gebroei
in my ou vel oond

‘n PAN wooga-wooga gedans
vir die lente van ons verdorde skadu’s

toe ek jou weer sien
het ek verby die tralies gegryp
wat net jy sien
en ek het my vlerke stukkind gebliksem
teen die cement blink in jou staar
en jy’t gekekkel lag
en jou rug weg gedraai
en jy’t gelag
vir die einde van my alles

©1999, Sjaka S. Septembir, eers verskyn in CyberVaseline #2 (Ek noem dit ‘n ‘mengsil poem met wiskie, Floyed en Willem’. Ons het in ‘n vurige dronk aand saam op papier gekrap. Ek het die heilige gekrap gehou en toe kom die daar uit.)

"God loves his children"

“God loves his children”°
(°Radio Head, °°BECK, °°°pavement)

eiland van magtige kompleksieteit
o my god
is daar nooit ‘n einde
aan hoofstukke van hartseer nie?
sy sê ek kan nog een keer langs haar slaap
net slaap
ysberg van vlees
ek sink al hoe dieper in wakker lê
en rusteloosheid
soos ‘n mensliggaam Titanic
‘bambi titanic love’°°

chaos
o haar god
ek bring vir haar koffie in die bed
sy glimlag, rein en ewig
donderweer in ‘n doudruppel
en ek sê op die ou end die verkeerde goed
wat sy nie wil hoor nie
soos een met my rug teen die muur
voor ‘n vuur peleton
hou my oë haar sag dop
hoe sy vroulik aantrek
en my dan alleen agterlaat
in haar kamer

…die lug frons
stil

o sy god
o jou god
‘it’s everybody’s god, it’s everybody’s god’°°°
sing pavement
en ek’s mal oor daai line
‘a whiter shade of trash’°°°
die son skyn buite
en ons is almal kinders van god
alleen agtergelaat
in ‘n deurmekaar kamer
vol leë hartseer

©Sjaka S. Septembir, 1999, uit CyberVaseline #2

Die gedig “my meuseum van… van vyn-kuns en, haar menslike posisie” (in my eerste posting hier onder) is vir die eerste keer gepubliseer in my bundel “Wie Aarsel in My, in die lig van die Deur?” Dit is in 1997 deur PORSELYNNKAS uitgewers as een van hul punk-publikasies versprei. As uitgewers was hul moto “’n Photocopy masjien en ‘n attitude!” Daar is meer as 300 kopieë van die bundel verkoop.
Die foto is van myself. Dis geneem by ‘n Happening (ek sal op check watse een?) wat ons by die Blou Okapi gedoen het. Die foto is gebruik vir die voorblad van die Matie (begin 1997) en het ‘n groot onstuimigheid veroorsaak. Soveel so dat die studente in die mans koshuise al hul kopieë in woede in die strate uit gegooi het. Lyk my nie hulle hou daarvan hul kondome en slap chips gemeng nie. Dit was baie surreal om in Stellenbosch te stap en orals in die gutter my gesig na my te sien terug staar. Dis een van die mooiste gedigte dade wat iemand vir/teen my gepleeg het!
Wat jy nie nou kry in hierdie digitale spasie nie is die punk rouheid, die mooi vuil, van die oorspronklike; wat met ‘n tikmasjien meganies uitgekap is en foute is sommer so met ‘n ‘X’ dood gekap.
In daai tyd was spel foute vir die lede van PORSELYNNKAS iets moois.