in en uit en in

bleek koffers versier die ingang
na myself,
die ingang wat nie myne is nie
dit wat behoort aan elkeen
Bestudeer die koffers want hul behoort aan jou!
Kyk!
Een van die bleek koffers runnik
met die skop van ‘n plaag
….‘n ander is vol hande
vroue hande
so sag
yod
vroue hande van alle kleure
chinees, portugees, xhosa, zulu, afrikaner
fyn vingers, sommige met geverfde naels,
trou ringe
oop koffer vol
leë
vroue hande

om my draai ‘n skoppelmaai van oop en toe koffers!

Toe geknipte, gekleurde koffers, fill my UITGANG
draai om en sien!
gekleurde koffers fill my uitgang
elkeen van hul bult, loop amper oor
gevul
met geheime
koffers wat ek nog een dag gaan oop maak
daar by my agterdeur
in die sonnetjie
in die stilte van ewige dood
lê al my koffers
vol geheime.

© 2005, Sjaka S. Septembir

hierdie gedigte is alledaags en zen; zen-punk.

"die oggend tuur"
is die eerste woorde wat my kop in hardloop
en af na my vingers hul pad vind
en dan begin ek twyfel
met "die oggend tuur sy waarheid..."
"die oggend tuur in my siel..."
"die oggend tuur met sy klein blydskap..."
(hoekom 'sy', is 'n oggend nie ‘n vrou nie?)
(hoekom oggend 'tuur' en nie 'tier' nie)
"die oggend tier is wolkloos
in die refleksie van my computer skerm"
"die oggend tier skuur teen die leegheid
van my hart"
die son skyn
my Batman mug staan hier langs die key-board
sy bodem is swart
met 'n laaste swart koue sluk koffie
(wat ek nie gaan vat nie).
Marilyn Manson sing "Tainted Love"
ek wens ek het liefde - van 'n romantiese aard - gehad
om van te skryf of te sing
dis warm
dis Sondag oggend, 09h24,
'n pragtige Pearl Jam song kom oor die radio stasie op
dit maak my vlees water…
maar my pajamas -
wat nog aan my oupa behoort het
(ons het hom in 1999 begrawe) -
hou my aanmekaar
- © Sjaka S. Septembir, 22Sept.2002

Life-boy!

ons was die hele fokken Afrika skoon!
ons is experts op swart sweet en
swart lywe, van die grootste voël tot die
kleinste klit
ons vat aan alles
HYGIENE PROTECTION FOR THE WHOLE FAMILY
maak nie saak of jy net drie vrouens het
of 60, Lifebouy, ons is daar
van South Africa, Malawi, Cote D'Ivoire, Nigeria, Congo, Zimbabwe,
Kenya, Ghana, Zambia
Lifebouy!
ons was diep spore in Afrika in
in oorlog, in hongersnoot, in droogte
ons was jul skoon
Lifebuoy
al is jy Islam, Christen, Heiden, Intellectueele
Atiës,
moenie worry of jy was in 'n emmer,
of in 'n sloot of in 'n mansion in Soweto
ons was jou weg van jou reuk
ons was jou so skoon
dat jy in hemel
nog na ons rooi seep
sal stink.
hy's nie eet baar nie!
maar hy's die lekkerste seep
eet, drink, raak verlief, hoereer
moenie worry oor Wallstreet, die Deutch Mark,
die nuwe Volvo, Time Magazine
lag vir die factory workers hier by ons fabriek,
moenie worry oor die factory worker
was liefs jou onderbroeke, jou baba se bottel, jou skodelgoed,
jou beeste, bokke en hoenders sommer ook
met ons seep
ons vat aan alles
ons was jou skoon
sing!
ons was jou weg van jou reuk
dat jy in die hemel
nog lekker na ons rooi seep
sal stink
125g when packed

- © Sjaka S. Septembir, Okt. 2002

my quantum

baai-sie-klê, fiets, wat purrr
purrr jy in my op. jou struktuur
wat toring in my siege. jou saal
wat my met gemak troon. toor
tree trap ek oor hierdie klein planeet
met jou purrr onder my, met
klein tree trap ek berge uit. op lang
afdraande klou my hande met ‘n
gereedheids waan om die brieke. my
geel Peugeot. my quantum. my
draer van my wil. my kokonner
van gedagtes. jy vlerke, my
fiets, jy absorbeer my liefde in jou
staal raam. ek gee my
versorg aan jou. jy’t ‘n gees in my oë
jy gaan plekke snags. snags droom jy
oor die groot hemel van fietse, snags
hardloop jy agter ander oulike fiets nooientjies
aan, jy runnik vir hulle en wys af hoe
sterk jou ketting is & hoe glad jy kan
rat verwissel. in jou fiets drome
hoef jy nie buite op die stoep inie reën &
koue te staan nie, maar jy’t ‘n fiets
huis & soms roei jy & ‘n cherry uit
op die dam in die son & drink jul
fiets-olie sjampanje & rook roes.
jy’t ‘n gevaarlike sosiale lewe, jy’s
‘n jazz musikant in jou siel &
ek voel dit alles in die oggend as
ek by Roodebloem af zoem en jy gee
so extra hop as ons oor daai een
hobbel ramp, jy Charlie Parker deur
Main road verkeer, jy swoosh met
Miles Davis styl by die stad se oop
mond in, ons waai elke oggend saam
vir die kasteel, ons sing ‘n Coletrane
verby die prisoniers wat na die hof gebring
word in Buitekant straat & op die ou
end maak ek jou op jou spot vas

meganiese dier, in my
is jy verhewe bo ‘n hele parking lot
se karre

©2007, sjaka s septembir

die sykous meisie sê, “boog si efil”!

(vir Jacobi)

daar’s ‘n borrelende gloed van
flink verleidelike beginsels
‘n weerlig van lewe
in die turquoise soom om jou hart
wat ‘n gefrustreerde mooi engel
laatnag, voor jou geboorte, in
gehekel het. jou vel is gebrei
deur 99 celestial dolfyne, jou
lag het gekom na ‘n hemels weermag
uitgestuur is om die rykste kinder laggies
te versamel en toe’s al die laggies saam
in die Goddelike-blender versap
na die klank wat jy nou so vrylik
van uit jou maag, op deur jou keel,
en tussen die perlemoenskulp van jou tande laat uit klank
elke blonde string wat fyntjies groei
van jou kopvel is ‘n tou waar or al die
geheime van die heel-al laggend tou spring
jou lyf wriemel met kinderverhale,
met Liewe Heksie, Pippie Langkous,
en dies meer se uitbundige sprankel
jy bomelakiesie in jou stap
jy Rio Karnaval in jou aantrek
jy hanswors op wêreld verhoë
en jy skyn, skyn altyd
met ‘n hart warmer as ons Son

© 2005, Sjaka S. Septembir

Ouma en Oupa

My ouma is laas Woensdag begrawe. Ek het vir haar hierdie gedigte geskryf. Ek't ook 'n ou foto van haar en my oupa gevind, in hul hip jong dae. 'Liggies' was op die pamflet wat my niggie Alicia vir die begrafness gemaak het. Alhoewel my ouma 95 gemaak het, is daar steeds 'n onlogiese hartseer vir my aan haar dood gekoppel. Dalk omdat dit die einde is van daai generasie van Afrikaanse Karoo mense wat deur die depresie is en als...

liggies

vir ouma

liggies sit jy langs die rand
van die berg stroom, jy doop jou voete in.
hoe’t hul skielik so oud geraak?
krom getrek, lewer vlekke…seker van lank stap
94 jaar se om die son stap, en oumsie, jy lag
lag weer soos ‘n kind, jou mond oop
gekleur met ou tande, en jou gees weergalm verby dit
en dit was Vrydag aand toe sê jy,
‘dis nou tyd vir my om te gaan, dis tyd
om vir my vriende te gaan kuier in daai ander wentil baan.’
- en teen nou het jy besef dis ‘n aleen ding die
so jy’t stil al jou tasse gepak, jou ‘good-bye’s’
aan almal vêr weg gevluister, toe nog vir ou laas
good-bye gesê aan die Ouete Huis en die Paarl
en om Sondag ogend, 07h20 is jy hier weg
en vanaand waai jy vir ons koebaai
van bo tussen die twee maane
koebaai, sê jy, koebaai
en jy’s weer jonk en jy stap tussen die sterre in weg
weg van die aarde se draai
‘koebaai, koebaai, koebaai’

jy’s nou in gebook by die ontelbare ster hotel



totsiens kerkstraat, totsiens ou Karoo

vir ouma

rustig rustig sis die bolandse wind
sy roep, sy roep om die lewendes te vind
stadig, stadig knip die straat kinders hul oë
hul kyk, hul kyk verby die seepies en oorloë
dringend dringend lui die sak foon
hy skree, hy skree soos ‘n haan wat verloon
kragtig kragtig bars die nuus
ons ouma, ons ouma is weg op die bries
rustig, rustig sis die bolandse wind,
deur die oute huis se gange, om die mure van die Paarliete
se intrieges en drange, verby 7eleven en sweats from
heaven, kerk klok, moters, en ou kleurling
gesange, om ryk designer suits en prostitute se
prame, deur die Heks rivier se lente wingerd lande
sy roep, sy roep
om vir oulaas te groet
stadig, stadig knip die straat kinders hul oë
hul waai, hul waai na iets mooi’s daar bo

kragtig kragtig blaf Pepie en lag Levies
hul ou nooi, hul ou nooi kom terug op die bries


© Sjaka S. Septembir, 2007, Augustes

waar’s my boesman kinderdae?

ek sit op ‘n bank
dis ‘n bank uit my kinderjare
die reuk van mango’s en pynappels in die lug
‘n nuwerwetse wasmasjien raas in die hoek
die stywe spiere in my bene pyn lekker,
na gister se draffie.
dis ‘n bedompige oggend
en soos die Boesmans -
na die Westerlinge hier in getrek het -
het ek geen grond van my eie.
die eggo van wat ons van hul weg gesteel het
spoel deur die werklikheid van my nou hier wees.
ek bly hier by familie,
slaap op die sitkamer vloer,
op ‘n metras wat ek saans - na die TV afgesit is -
uitgrawe en na onder toe dra.
ek leef uit my tas
en het min ruimte
vir my vol hart
vir my ongetemde self
om in asem te haal

©Sjaka S. Septembir, Januarie 2005, Somerset-Wes – Gepublish in Spilpunt

lang tree bed toe

Bowie suggereer dat daar nuwe beginne steeds blom uit die 70’s uit
So stap ek in die kamers van my hart en my kop rond
Orals bots hul teen mekaar en daar goël ‘n hanswors
Met christusse op kruise, ‘n hond huil deur die donker
Gange, aanhoudend en beduidend, dit alles
Kook in my op as ek uit ryk na jou kaal dui my geliefde Talja, dit alles ontplof
Op ‘n vreemde vernuwing wanneer ek weer ou patrone inslaan
Wanneer ek die legkaart van nog ‘n bier na my lippe lig
Uit staar oor die verligte stad en die tien gebooie van nog
‘n sigaret laat op flam in blye galme van troues en begrafnisse
En baba kak sing halleluja aan die tree wat ek moet
Loop na my bed, na slaap
Daar in die stal metras sal die wiegie van my drome
Weer vanaand vir my drome op geur, ‘n gery van goed gekookte
Wyse manne vleis en Halley komeet deur my rug graat op
Terwyl die helderste besluite in die dood loop strate van my bloed
Vertroebel
Bowie sing vir John en sê hy dans net, nog ‘n sluk bier applous op
My tong spier, en die stoel sit lekker diep vanaand
Terwyl my voete op die balkon se muur rus en ‘n vliegtuig
Soos ‘n engel, sny deur die lug se rug
Orion lag bo my oor alles
Dis na twaalf, Talja slaap al, maar ek’s nog nie gereed
Vir die paadjie bed toe nie.

ek brand ‘n kers vir Sander se ma

ek brand vir jou ‘n kers, vrou in die vreemde
vir daar waar jy gisteroggend in die hospitaal was
besig om te kantel tussen hier en die onbekende
hul’t nog ‘n sy-wurm naelstring na jou kant toe gegooi
elke partikel van die weefsel gevul met hoop
en verlange vir jou terug keer
maar ons kon net aan dié kant voel hoe jou hande gly
onder jou eie gewig. ons vas klou aan jou het te seer geword
toe knip hul die laaste spook string met die afsit van die ‘life support’
eergister was jy nog hier, vandag is jy weg en trane stuk
soos oorgroeide bosse van hartseer jou familie se harte toe
…ek brand ook die kers vir hulle, vir die donker in hul harte

ek is nog hier, en ek brand hierdie wit kers vir jou
in ‘n kamer in Woodstock, terwyl motor bande verby my kamer venster
steeds die swart teer riviere van Roodebloem toets en
die wind roer die blare van die suurlemoen en frangipani boom
voor my venster
ek vat ‘n sluk soet tee en kyk weer na die kers…

vrou in die vreemde, ek brand die kers spesiaal vir jou
ek’t jou prag vlugtig ervaar ‘n jaar terug by my suster se trou
en jou prent is nog in my kop terwyl hierdie kers flikker.
jou tongspier, lede mate en alles is gestol buite tyd
terwyl die rooi sekonde wyser nog ‘n sirkel teken oor die muur
en die blou lig bo hierdie dag skree vir my ‘n eggo van jou
oor al die krioelende jagende lewendes
en dit weerklank in ‘n pragtige stilte
wat soos ‘n arend draai om die son

vrou in die vreemde, ons brand almal saam kerse vir jou
totsiens.

© 2007, Sjaka S. Septembir

die hang van 'n ikoon

Jy i$ Oprah Winfrey die Groot TV guru, nie waar?
Daar vloei mo$ digitale syfers in jou elke internet aar
As jy oor die toilet buk i$ dit glo net om ‘n adverten$ie uit te druk
Dit blyk dat a$ die kamera weg draai jou ge$ig dadelik van daai
Glimlag af weg blaai - glo na iet$ aaklig en $uur
Wat geen kind kan verduur

$o hoekom word jy tereg ge$tel?
Want jy’$ die mees bekende ou agony aunt
Jy kwaak eindeloos ‘n klomp dom $tront
Oor maer bly, liggie$ vry, om weg van homo $ek$ualiteit te bly,
Hare $ny en hoe kinders nooit mag pak $lae kry

Oprah!
On$ veroordeel jou tot dood, veroordeel jou tot dood,
Veroordeel jou tot dood – tot dood, tot dood, tot dood
Vandag!

$o oor watse nuwe ding gaan jy vandag blaf?
Jou Amerikaan$e geroggel draf my kaf
Gaan jy weer John Travolta se traantjie$ op pik
Terwyl hy $oo$ ‘n baba oor die brandweermanne $nik?
Of gaan jy terug keer na jou palei$
En ‘n bord vol kaviaar van al jou bediende$ verei$?

$o hoekom word jy tereg ge$tel?
Omdat jy $o lekker hand aan hand met die Bu$h admini$tra$ie gaan
Oor jy wil hê almal moet tog net fabulou$ lyk
En nie dieper vrae inve$tigate
Oor jy $o a-$eksueel jou verhewe opinieloo$heid met on$ almal deel
$o vandag gaan jy waai
Jou tone gaan in hul duur $koene leweloos
Aan die galg $waai
Jou fanta$tie$e middeljarige figuur
Gaan aa$ word vir elke Afrika wurm en mier

Oprah Winfrey!
On$ veroordeel jou tot dood, veroordeel jou tot dood,
Veroordeel jou tot dood – tot dood, tot dood, tot dood
Vandag!

oor die gedig 'eerste oktober'

Dit kom uit ‘n ou file in my computer met die naam ‘Stekilgras’, wat tussen die Cybervaseline stuff is. Omdat ek nie die oorspronklike Cybervaselines hier by my in die Kaap het nie – hul’s gestoor met ander van my goed in kratte by my ma se huis (dit gebeur as jy konstant van huis verander) – so ek kan nie nou presies uit maak waar die poem gepublish is nie.

eerste Oktober

die klok, omsingel met skadu’s van nul,
gil deur hierdie dor vogtige Sondag -
met die stem van ‘n uitgerekte video tape -
na die kar metaal sex vel van jou vroulike wese
.jy my gerobotiseerde mens grote eekhoring
my verganklike plekkie van soene voor gee
my semen en jou brein vermeng met die stad en al sy
ligte
waarin ons die malste oopskeur drome en kinder park illusies in kry
wat ek sê is jy my
jy my
ek smeek vir jou, “jy my”, my meisie
my been bloed en vel
my unieke asem, stem, vriendin
ek roep na jou vêr weg wees
ek roep na jou in rooi geverfde Joodse ‘kerke’
ek roep na jou deur jul eie unieke Nuwejaar feesvierings,
deur jul vlae en jul skedels
ek gooi die telefoon uit die flat se venster uit
en ek smeek in die lug in op na jou
om jouself met jou misterieuse oop dei dans
oor my penis kruis te kom kruisig


- Sjaka S. Septembir, 2001,©

Biedjie agtergrond op die Eugene Marais gedig.

Die gedig “wie is jy, Eugéne Marias” is gepubliseer in die bundel ‘Honderd Jaar Later’ (saamgestel deur Johann Lodewyk Marias, uitgegee deur Praag). Ek het nooit ‘n kopie van die bundel ontvang soos hul belowe het nie. My email navrae is nooit beantwoord nie. What’s up ouens? Ek het eers uitgevind dat die gedig sy pad in die bundel gevind het deur ‘n SMS van Gert een Sondag oggend. Hy sê, ‘Ek sien jy’s in die Rapport.’ Ek dink by myself, ‘O, God! Wat het ek nou weer aangevang?’. Ek gooi mos elke nou en dan so ‘n Performance Art stuk – hull’s gewoonlik low key gebeure, maar hul ontstel gereëld ‘n spul mense. (Op ‘n keer het ek bladsy twee in die Rapport gemaak, omdat ek kaal in die Johannesburg se Kuns Gallery geposeer het, en toe’t die sekuriteits wagte my kom dreig…elk geval. Ek gooi vir my klere aan en sluip nuuskierig af, weg van die 5de verdieping flat van my girlfriend daar in Kloof straat, en gaan koop die Rapport by die kafee op die hoek. Daar vind ek toe ‘n review van hierdie ‘Honderd Jaar Later’ met ‘n aanhaling uit my gedig (nogals onder Joan Hambidge se aangehaalde gedig, wat snaaks is want ek’t haar al baie keer lelik vies gemaak, en ek kan haar mond op ‘n aaklige plooi sien trek as sy my naam daar saam het hare gewaar).
Dis ‘n snaakse publiserings ondervinding. Anders as wat ek so vêr ondervind het. Publiserings ondervindings tot nou toe was almal baie meer warm en persoonlike ondervindings. Hierdie een was baie koud en onpersoonlik. Daar was ‘n Email in ‘n baie hoogdrawende Afrikaans wat my vra om gedigte te stuur. Dan nog ‘n email wat vra of hul tog nie ‘n ander naam as ‘Sjaka S. Septembir’ kan gebruik nie…en dit was dit. Het nooit weer van hul gehoor nie. Die resensie in Rapport is gedoen deur ‘n ene Andries Visagie. Hy’s ook net ‘n gesiglose naam vir my. Of dalk is ek verkeerd Andries, dalk het ons al ontmoet? Nie dat dit regtig saak maak nie, Dis maar net hoe dit was.

wie is jy Eugene Marais

ek verwar jou soms met Charles Bosman
jy’s nie so na aan my soos bv. die Red Hot Chillie Peppers nie
Wielie Walie of Siembamba is ‘n sterker, meer dierekte
herinnering as jy, maar tog is jy daar…
soos ‘n diep skadu, nie so seer oor enigiets anders
behalwe dat jy ‘n druggie was
en ons sê ‘RESPECKT!’
nie ondanks enigiets anders behalwe dat jy
soos Kurt Cobain, jou kop weg geblaas het
met ‘n haelgeweer, ‘WICKED!’
al sing Koos daarvan, weet ons min
van woorde soos ‘Mabalêl’…bitter min
jy’t nie dalk iewers op ‘n tyd ‘n guitar opgetel
en vir ons ‘n rock song agtergelaat nie?
deesdae spuit ons miere dood met Doom
vir hul siel voel ons maar min
‘Skoppensboer’ was ‘n reeks in die 80’s op TV
met geen betrekking tot jou…
wanneer maak hul nou eendag ‘n fliek van jou
sodat ons jou beter kan verstaan
ek kan nie wag nie
ek wil so graag ‘n cool t-shirts met jou gesig op dra



- ©Sjaka S. Septembir, 2005
*

ses liedjies vir talja

geïnspereer deur yehuda amichai

1
die dag praat sonnig
en steeds slaap jy

ek plaas my voete aan my kant
van die bed in ‘n oerwoud van klere en boeke

jy wil hê ek moet met die nag
onderhandel om terug te keer

maar jy sal moet opstaan

upetra is reeds hier en haar skoon maak prosessie
gaan die oerwoud van slaap en wanorde tot niet maak

2
skoolkinders is rusteloos in jou lag
daar’s die mooi anargie van ryp appelkosies
in jou glimlag

jou liggaam is ‘n korf
vars gestroop van bye
jou heuning vloed my siel se tong

daar’s ‘n krans van madeliefies
in ons saam wees
waar ons tot die onmoontlike klim

3
altyd dans my
oë oor jou gesig en lyf

elke dag van ons lewe saam sprankel ons
kleur kruit prente van saam wees saam

in die hofsaak van die lewe
spreek ons wees elke individu vry

4
ons proe mekaar se seks sappe
ons monde sag soos lente vrugte

buddha ontwaak in die kruin van ons saam wees
en klap laggend sy vlerke

jy lig jou elmboë as jy dans
jou bo lyf form ‘n orion patroon



5
heerlik speel jou senustelsel play station
in die gespierde kurwes van jou seksie lyf

jou bruin oe sprankel in my kop
soos jy suig aan die tiet van tyd

jou duie is wolke wat rio karnaval
seks lus opwakker in my

in ou geskrifte slaan salomo op sy bok vel drom
en sing jou lof in hebrews

6
my een oog is die indiese oseaan
die ander atlanties

die twee ontmoet onstuimig op die suid
punt van ek wat jou sien

my bloed is ryk aan familie
wat vir jou kuier as ons hande vas hou

in die hart van ons orgasmes erf ons
die heel-al se skatte

©2007, Sjaka S. Septembir, ongepubliseerde gedig.

3rde gedig

Die gedig en die een in my vorige posting - “God loves his children” – is geskryf in die tyd toe ek en die pragtige Ietsie besig was om op te breek. Jy weet, daai tyd wanneer alles uit fok, maar jul’t steeds sex.
Sy’t meer ‘n gypsy in haar oë as enige ander meisie wat ek nog geken het...

Meeu

stil vrot asemlose keel
kantil jou gees tot niks
jou stoel was leeg
ons het die ster van fok gevoed
met donker sag soene
geweg-kruip in lepel-lê drome
want ons was stukkind, vol bloed
en ons wou nuwe warmte bou
ons wou net mekaar naak vas hou

ek het ons saam geweef in galoppinde perde hare
al was jy ‘n 1000km vêr
en ek, dood soos ‘n gebluste stompie

in vlerke gesit en vir jou kinder drome geteken
vir jou glimlagte gebroei
in my ou vel oond

‘n PAN wooga-wooga gedans
vir die lente van ons verdorde skadu’s

toe ek jou weer sien
het ek verby die tralies gegryp
wat net jy sien
en ek het my vlerke stukkind gebliksem
teen die cement blink in jou staar
en jy’t gekekkel lag
en jou rug weg gedraai
en jy’t gelag
vir die einde van my alles

©1999, Sjaka S. Septembir, eers verskyn in CyberVaseline #2 (Ek noem dit ‘n ‘mengsil poem met wiskie, Floyed en Willem’. Ons het in ‘n vurige dronk aand saam op papier gekrap. Ek het die heilige gekrap gehou en toe kom die daar uit.)

"God loves his children"

“God loves his children”°
(°Radio Head, °°BECK, °°°pavement)

eiland van magtige kompleksieteit
o my god
is daar nooit ‘n einde
aan hoofstukke van hartseer nie?
sy sê ek kan nog een keer langs haar slaap
net slaap
ysberg van vlees
ek sink al hoe dieper in wakker lê
en rusteloosheid
soos ‘n mensliggaam Titanic
‘bambi titanic love’°°

chaos
o haar god
ek bring vir haar koffie in die bed
sy glimlag, rein en ewig
donderweer in ‘n doudruppel
en ek sê op die ou end die verkeerde goed
wat sy nie wil hoor nie
soos een met my rug teen die muur
voor ‘n vuur peleton
hou my oë haar sag dop
hoe sy vroulik aantrek
en my dan alleen agterlaat
in haar kamer

…die lug frons
stil

o sy god
o jou god
‘it’s everybody’s god, it’s everybody’s god’°°°
sing pavement
en ek’s mal oor daai line
‘a whiter shade of trash’°°°
die son skyn buite
en ons is almal kinders van god
alleen agtergelaat
in ‘n deurmekaar kamer
vol leë hartseer

©Sjaka S. Septembir, 1999, uit CyberVaseline #2

Die gedig “my meuseum van… van vyn-kuns en, haar menslike posisie” (in my eerste posting hier onder) is vir die eerste keer gepubliseer in my bundel “Wie Aarsel in My, in die lig van die Deur?” Dit is in 1997 deur PORSELYNNKAS uitgewers as een van hul punk-publikasies versprei. As uitgewers was hul moto “’n Photocopy masjien en ‘n attitude!” Daar is meer as 300 kopieë van die bundel verkoop.
Die foto is van myself. Dis geneem by ‘n Happening (ek sal op check watse een?) wat ons by die Blou Okapi gedoen het. Die foto is gebruik vir die voorblad van die Matie (begin 1997) en het ‘n groot onstuimigheid veroorsaak. Soveel so dat die studente in die mans koshuise al hul kopieë in woede in die strate uit gegooi het. Lyk my nie hulle hou daarvan hul kondome en slap chips gemeng nie. Dit was baie surreal om in Stellenbosch te stap en orals in die gutter my gesig na my te sien terug staar. Dis een van die mooiste gedigte dade wat iemand vir/teen my gepleeg het!
Wat jy nie nou kry in hierdie digitale spasie nie is die punk rouheid, die mooi vuil, van die oorspronklike; wat met ‘n tikmasjien meganies uitgekap is en foute is sommer so met ‘n ‘X’ dood gekap.
In daai tyd was spel foute vir die lede van PORSELYNNKAS iets moois.

Hallo! Welkom!

Ek gaan poog om hier so intiem moontlik met jou te kommunikeer. My hart en siel het in vele kaleidoskoop oomblikke hier in die gedigte (en wat ook al anders hier mag verskyn) in gegaan. Ek dink jy sal die rou waarheid en ander deuntjies aan die woorde self ruik. Ek wil hier begin en soos ons aan beweeg jou nader en nader na die kern van my hart toe vat. Ek sal jou aan die hand vat en lei na ‘n kol van gedigte wat in 1996 begin. Tans is dit hoe ek voel ek myself aan jou gaan bekend maak. So gaan jy my leer ken. En op ‘n vreemde manier ek vir jou.

my meuseum van… van vyn-kuns en, haar menslike posisie

ek’s jou omega meisie
jou 3-kop man
my asem smelt 5c-voëls
op ons yster-lelie bed.

jy ritsel-wieg heen en weer
en sê, “mama, mama, …..”
terwyl jy met lang slonserige-tree
by die venster uit staar
na ewige wolklose reën

preek vir ons ‘n rock-deuntjie
bid – met vratte –
oor ‘n slet se vel
krap op die laaste drie leë black
lable blikke ‘n sekil-maan

buk terwyl jy skrik!

ek lek met my tong
oor jou vyn neus

jy eend-kreun ‘n sex kreet
terwyl jy aan die plafon vas sit
en ek’s ‘n goudvis
in ‘n pienk koekblik
vas aan jou webbe van orgasme

jy lek vleis oor my bo-lip
drup kolle verf in my skoon hand
brons tiensent-lelies dryf
op die wolke van jou see

met die sexy taai tweezers
waarmee jy jou ooghare pluk
probeer ek die maan
en die , “mama, mama…”
die skrik
liefde
lek
webbe
die sweterige rou-naai bed
uit my koppe
omega

© 1996, Sjaka S. Septembir